Back to Sydney and see the Blue Mountains

Net voordat ik het vliegtuig instap naar Sydney krijg ik een berichtje uit Nederland dat ik mij maar beter alvast voor kan bereiden op het weer daar. Van de 38 graden van gisteren ga ik terug naar 18 graden met regen in Sydney. Gelukkig heb ik alles mee, dus kan ik zo mijn slippers inruilen voor mijn schoenen en heb ik mijn leren jackie ook bij de hand. Die heb ik hier wel echt nodig nu, brr. Dat wordt nog wat als ik straks het vliegtuig uitstap op Schiphol..

Het is al donker als ik aankom in het hostel. Pim zit net zoals de eerste keer weer achter de receptie. Leuk om hem weer te zien! Ik heb ook erg leuke kamergenoten. Met hen ga ik die avond naar een leuke bar om te genieten van een biertje en live muziek, waar ik ook weer andere mensen tegen kom die ik al ken, gezellig! :)

De eerste nacht is pittig. Iedereen in mijn kamer heeft de halve nacht wakker gelegen door een keihard snurkende Chinees op onze kamer (die heeft echt een heel regenwoud afgezaagd tijdens zijn slaap..!!). Op een gegeven moment zat iedereen rechtop in bed en naar hem te schreeuwen dag hij moest ophouden met snurken. Heb zelfs mijn lege waterflesje naar hem gegooid hahaha. Gelukkig checkt hij de volgende dag uit. Oké.. Genoeg afgedwaald (ben ik wel goed in ;) ). Op naar het verhaal van de Blue Mountains..

Met Nina, een Duitse meid van 25 sta ik de volgende ochtend heel vroeg op om naar de Blue Mountains te gaan. Omdat het zondag is, mag iedereen met een Opal kaart (soort OVkaart) voor 2,50 door heel Sydney reizen. Super, anders had het ons veel meer gekost om naar de Blue Mountains te gaan. Nadat we bij Sydney Central af worden gezet door Duane, een kamergenoot die werkt in de verkeerstoren op het vliegveld van Sydney (super interessant!), kopen we een bak koffie en drinken we die op tijdens een twee uur durende treinrit (check die brakke koppies haha).

Bij Karooma springen we uit de trein en beginnen we de wandeling naar Echo Point en de Three Sisters. Wat een fenomenaal uitzicht!! Ik begrijp nu waarom ze de blauwe bergen worden genoemd; er hangt echt een blauwe waas over het dal. Erg mooi om te zien. Natuurlijk ook even over het hek geklommen om een foto te maken op de rand van de klif. Daarna lopen we door richting Leura om een waterval te bekijken via kleine paadjes en trappetjes. Omdat het de vorige dag flink heeft geregend, is het behoorlijk modderig en waar iedereen heel moeilijk doet met zijn slippers of nette schoenen, banjer ik lekker door de modderplassen met mijn fantastische waterdichte schoenen :) Het lijkt hier wel op een regenwoud, alleen dan wat kouder (25 gr), echt heel mooi.

Na een pittige wandeling met een aantal fantastische uitzichten, geven we het bijna op.. We horen de waterval wel steeds, maar kunnen hem niet vinden. Eindelijk vinden we een onwijs stijl paadje die ons brengt bij de onderkant van de waterval. Supergaaf! Hier praat ik nog even met een oude Australiër die met pensioen is en hier iedere dag naartoe gaat. Na een leuk gesprek lopen we weer naar boven en proberen we een weg te vinden die ons naar het station brengt. Onderweg zien we nog veel meer mooie watervallen en na een uitputtende wandeling van 12 km. over onbegaanbare paadjes, kunnen we eindelijk neerploffen in de trein. Als ik bijna in slaap val, begint er ineens een Frans meisje te gillen. Als ik vraag wat er aan de hand is, wijst ze naar haar been.. Ik dacht eerst dat het een slak was, maar er zit gewoon een bloedzuiger die dwars door haar sok heen in haar been is gekropen!! Panisch trekken Nina en ik onze sokken en schoenen uit en checken elkaar even helemaal. Brrr.. Het zal je toch gebeuren.. Om 9 uur savonds komen we weer aan in het hostel en zijn we helemaal kapot stuk ;) Morgen maar even een relaxed dagje aan het strand ofzo :)